Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ....
ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ....
Στις 9/12/2014 μέρος του ημερήσιου προγράμματος αφιερώθηκε στο διαδίκτυο, τους κινδύνους και τη σωστή διαχείρισή του. Μαζί μας η σχολικής σύμβουλος 4ης περιφ. Κυκλάδων Κ. Μαρία Τσαλικίδου.Το ίδιο απόγευμα πραγματοποιήθηκε ημερίδα από τη σχολική σύμβουλο και την ψυχολόγο Χρυσαυγή Αντωνοπούλου του κέντρου ΘΗΣΕΑΣ. Σκοπός της συνάντησης ήταν η ενημέρωση παιδιών και γονέων σε θέματα που αφορούν τη σωστή χρήση και αξιοποίηση του διαδικτύου.
Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014
ΜΙΑ ΜΕΡΑ.... ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός , μα όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν για τον εαυτό τους το καλύτερο και επιδιώκουν να αγγιξουν τα όνειρα τους.
Κάποιοι πετούν εύκολα προς το όνειρο ενώ κάποιοι άλλοι χρειάζονται τη βοήθεια μας για να φτάσουν.Είναι όμορφο να νιώθεις οτι προσφέρεις, είναι ωραίο να σκορπίζεις χαμόγελα με μια απλή κίνηση, έτσι ο προορισμός γίνεται ακόμη ομορφότερος και η διαδρομή πιο εύκολη.
Σήμερα είναι παγκόσμια ημέρα των ατόμων με ειδικές ικανότητες, η μέρα αυτή ας αποτελέσει την αφορμή για ένα όμορφο ταξίδι για όλους, όπου το κέντρο του θα είναι ο άνθρωπος, ένα ταξίδι όπου οι διαφορές θα μας ενώσουν και θα μας γεμίσουν με δύναμη να φτάσουμε στην "ΙΘΑΚΗ" γεμάτοι από πλούσιες εμπειρίες. Σε αυτό το ταξίδι οδηγός μας θα είναι μόνο η αγάπη...
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν µε κοιτάς από ψηλά. Λίγο ύψος µας χωρίζει.
Τίποτα άλλο. Κάτσε δίπλα µου.
Μην αποστρέφεσαι το καροτσάκι µου γιατί είναι η απόληξη της µέσης µου.
Η προέκταση του σώµατος µου. Με αυτό πορεύοµαι πλέον, το διάλεξα και µε
διάλεξε.
Ναι έγινε κατά ανάγκη, αλλά έγινε.
Και µην ξεχνάς ότι µπορεί να συµβεί στον καθένα µας.
∆εν περιµένεις ότι µπορεί ποτέ να σου τύχει.
Απλά συµβαίνει…
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν µε λυπάσαι και µου φέρεσαι µε οίκτο.
∆ε θέλω στεναχώρια µόνο την αποδοχή σου ζητάω.
Μη µε επιβραβεύεις για κάθε µικρή µου προσπάθεια.
Μπορώ να κάνω πολλά, αλλά αργώ, δώσε µου χρόνο και χώρο
Και θα εκπλαγείς πίστεψε µε.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Κάθε που παρκάρεις στο πάρκιγκ µου. ∆εν το επιδιώκω αλλά µου βγαίνει οργή και απογοήτευση.
Συναισθήµατα που ένιωσα τότε που κατάλαβα ότι τα κάτω άκρα µου ήταν νεκρά και δε θα περπατούσα ξανά.
Και να ξέρεις ότι έχω καταβάλει µεγάλη προσπάθεια να τα σβήσω και να νιώθω καλά.
Οπότε είναι αµαρτία να µου τα
επαναφέρεις. Σκέψου, εσύ έχεις πιο πολλές επιλογές από µένα.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν έρχοµαι να σου ζητήσω δουλειά. Το επίδοµα δεν αρκεί και το µυαλό και τα χέρια µου λειτουργούν. Να µου δώσεις
µία ευκαιρία σου ζητώ και δε θα σε απογοητεύσω. Όπως το κάνεις εσύ όταν ακούς ότι είµαι σε καροτσάκι και µε απορ-
ρίπτεις πριν καν µε συναντήσεις. Μόνο όταν επιδοτείσαι για κανένα πρόγραµµα µε θυµάσαι.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Μόνο λίγο ύψος µας χωρίζει.
Τίποτα, µα τίποτα άλλο…
Κάποιοι πετούν εύκολα προς το όνειρο ενώ κάποιοι άλλοι χρειάζονται τη βοήθεια μας για να φτάσουν.Είναι όμορφο να νιώθεις οτι προσφέρεις, είναι ωραίο να σκορπίζεις χαμόγελα με μια απλή κίνηση, έτσι ο προορισμός γίνεται ακόμη ομορφότερος και η διαδρομή πιο εύκολη.
Σήμερα είναι παγκόσμια ημέρα των ατόμων με ειδικές ικανότητες, η μέρα αυτή ας αποτελέσει την αφορμή για ένα όμορφο ταξίδι για όλους, όπου το κέντρο του θα είναι ο άνθρωπος, ένα ταξίδι όπου οι διαφορές θα μας ενώσουν και θα μας γεμίσουν με δύναμη να φτάσουμε στην "ΙΘΑΚΗ" γεμάτοι από πλούσιες εμπειρίες. Σε αυτό το ταξίδι οδηγός μας θα είναι μόνο η αγάπη...
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν µε κοιτάς από ψηλά. Λίγο ύψος µας χωρίζει.
Τίποτα άλλο. Κάτσε δίπλα µου.
Μην αποστρέφεσαι το καροτσάκι µου γιατί είναι η απόληξη της µέσης µου.
Η προέκταση του σώµατος µου. Με αυτό πορεύοµαι πλέον, το διάλεξα και µε
διάλεξε.
Ναι έγινε κατά ανάγκη, αλλά έγινε.
Και µην ξεχνάς ότι µπορεί να συµβεί στον καθένα µας.
∆εν περιµένεις ότι µπορεί ποτέ να σου τύχει.
Απλά συµβαίνει…
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν µε λυπάσαι και µου φέρεσαι µε οίκτο.
∆ε θέλω στεναχώρια µόνο την αποδοχή σου ζητάω.
Μη µε επιβραβεύεις για κάθε µικρή µου προσπάθεια.
Μπορώ να κάνω πολλά, αλλά αργώ, δώσε µου χρόνο και χώρο
Και θα εκπλαγείς πίστεψε µε.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Κάθε που παρκάρεις στο πάρκιγκ µου. ∆εν το επιδιώκω αλλά µου βγαίνει οργή και απογοήτευση.
Συναισθήµατα που ένιωσα τότε που κατάλαβα ότι τα κάτω άκρα µου ήταν νεκρά και δε θα περπατούσα ξανά.
Και να ξέρεις ότι έχω καταβάλει µεγάλη προσπάθεια να τα σβήσω και να νιώθω καλά.
Οπότε είναι αµαρτία να µου τα
επαναφέρεις. Σκέψου, εσύ έχεις πιο πολλές επιλογές από µένα.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Όταν έρχοµαι να σου ζητήσω δουλειά. Το επίδοµα δεν αρκεί και το µυαλό και τα χέρια µου λειτουργούν. Να µου δώσεις
µία ευκαιρία σου ζητώ και δε θα σε απογοητεύσω. Όπως το κάνεις εσύ όταν ακούς ότι είµαι σε καροτσάκι και µε απορ-
ρίπτεις πριν καν µε συναντήσεις. Μόνο όταν επιδοτείσαι για κανένα πρόγραµµα µε θυµάσαι.
Μη µε κάνεις να νιώθω ανάπηρος
Μόνο λίγο ύψος µας χωρίζει.
Τίποτα, µα τίποτα άλλο…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)